„Droga do lepszego zdrowia: Badanie skuteczności diety ketonowej w ADPKD”(Autosomalna dominująca wielotorbielowatość nerek )

ADPKD, czyli autosomalna dominująca wielotorbielowatość nerek, to choroba genetyczna charakteryzująca się tworzeniem licznych torbieli w nerkach i innych narządach. Oprócz nerek torbiele mogą występować także w wątrobie, trzustce i śledzionie. Choroba może prowadzić do powstawania tętniaków naczyń. Dziedziczenie choroby jest niezależne od płci i odbywa się z pokolenia na pokolenie. Każdy chory ma 50% szans na przekazanie mutacji swojemu potomstwu.Nieleczona wielotorbielowatość nerek  może prowadzić do pogorszenia czynności nerek i ostatecznie do niewydolności nerek.

Jednym ze sposobów leczenia ADPKD jest zmiana stylu życia i odżywiania.

Ostatnio w centrum uwagi znalazły się terapeutyczne podejścia dietetyczne do ADPKD, a wśród osób dotkniętych ADPKD istnieje bardzo duże zainteresowanie  w jaki sposób dieta i odżywianie mogą korzystnie wpływać na ich chorobę.

Wśród ekspertów panuje opinia ;

Uważa się, że komórki cyst w ADPKD czerpią energię z glukozy i nie są w stanie metabolizować kwasów tłuszczowych i ketonów. Wydaje się, że diety wysokowęglowodanowe i styl życia prowadzące do hiperglikemii pogarszają postęp ADPKD. Ponadto czynniki stresogenne dla nerek, takie jak szczawiany, fosforany i kwas moczowy, które prowadzą do obciążenia mikrokryształami kanalików nerkowych, wydają się przyspieszać postęp choroby.

Glukoza ma znaczący wpływ na rozwój torbieli nerek (1). Badania sugerują, że wysoki poziom glukozy zwiększa aktywność kanału chlorkowego ANO1, co może prowadzić do powiększenia torbieli nerek(2). Co ciekawe, wielu pacjentów z ADPKD ma również cukrzycę typu 2, co dodatkowo podnosi poziom glukozy we krwi.

Czy dieta ketonowa jest dobra dla ADPKD? Wyniki  badań

Dieta ketogenna okazała się skuteczna w kontrolowaniu wielotorbielowatości nerek  w pierwszym randomizowanym, kontrolowanym badaniu klinicznym dotyczącym ketogennej terapii metabolicznej w leczeniu ADPKD.

Badanie I

Badanie przeprowadzone przez Thomasa Weimbsa i jego zespół wykazało, że pacjenci, którzy stosowali dietę ketogenną przez średnio 6 miesięcy, zgłaszali poprawę samopoczucia, masy ciała oraz problemów zdrowotnych związanych z ADPKD.

W badaniu wzięło udział łącznie 131 pacjentów z ADPKD.  W sumie 86% uczestników zgłosiło, że interwencja dietetyczna  poprawiła ich ogólny stan zdrowia, 67% opisało poprawę w zakresie problemów zdrowotnych związanych z ADPKD, 90% zaobserwowało znaczną utratę wagi,

Badanie obejmowało trzy interwencje, które wywoływały stan ketozy:

1. Dieta ketogeniczna, charakteryzująca się bardzo niskim spożyciem węglowodanów, wysokim spożyciem tłuszczów i umiarkowanym spożyciem białka.

2. Dieta ograniczona czasowo, polegająca na zastosowania tzw. okna żywieniowego.

3. Ograniczenie kalorii, polegające na spożywaniu mniejszej ilości kalorii niż zwykle.

Możliwe skutki uboczne diety ketonowej u osób z policystyczną chorobą nerek

Badania wykazały, że dieta ketogeniczna może wywołać pewne skutki uboczne u osób z policystyczną chorobą nerek, takie jak zmęczenie, głód, nieświeży oddech, ból głowy, nadmierne pragnienie oraz tzw. „ketogrypa”. Jednakże te objawy zazwyczaj ustępują w miarę czasu.

Innym potencjalnym skutkiem ubocznym jest wzrost poziomu cholesterolu, co zgłosiło 22 uczestników badania. Obserwowano wzrost całkowitego cholesterolu o 13 mg/dl oraz cholesterolu LDL o 8,5 mg/dl, ale nie zaobserwowano zmian w trójglicerydach ani cholesterolu HDL.

wnioski z badania

Wstępne dane wskazują, że keto dieta może być bezpieczna,  i potencjalnie korzystna dla pacjentów z ADPKD, podkreślając, że prospektywne badania kliniczne są uzasadnione w celu potwierdzenia tych wyników w kontrolowanych warunkach i wyjaśnienia wpływu KETO DIETY szczególnie na czynność nerek i progresję torbieli.

Badanie II

Cukoski,et all. Cell Reports Medicine 2023. Feasibility and impact of ketogenic dietary interventions in polycystic kidney disease: KETO-ADPKD-a randomized controlled trial.

Badanie kliniczne przeprowadzone na Uniwersytecie w Kolonii sugeruje, że dieta ketogeniczna może mieć korzystny wpływ na dziedziczną autosomalną dominującą wielotorbielowatość nerek (ADPKD). Przeprowadzone przez profesora dr Romana-Ulricha Müllera i jego zespół badanie, nazwane Keto-ADPKD, zostało opublikowane w renomowanym czasopiśmie „Cell Reports Medicine”.

Wyniki sugerują obiecujące efekty stosowania diety ketogenicznej jako potencjalnej metody leczenia tej choroby. Odkrycia te są ważne, ponieważ sugerują możliwość wprowadzenia interwencji dietetycznych jako sposobu na zwalczanie ADPKD

wyniki badań

Ostateczne wyniki badania,  potwierdziły pozytywny wpływ przejścia na dietę ketogenną na czynność nerek pacjentów z ADPKD. W badaniu uczestniczyło 66 pacjentów, którzy zostali podzieleni na trzy grupy: pierwsza grupa stosowała dietę ketogenną przez trzy miesiące, druga grupa raz w miesiącu przez trzy dni przestrzegała diety zerowej, ograniczając się do picia jedynie wody, a trzecia grupa kontrolna przestrzegała standardowych zaleceń dietetycznych.

Już po trzech miesiącach zaobserwowano pozytywne zmiany w ważnych parametrach, takich jak czynność nerek, i nie wystąpiły żadne nieoczekiwane skutki uboczne. Pozytywne zmiany w funkcjonowaniu nerek były istotne statystycznie i przekroczyły oczekiwania badaczy. W trakcie badania pacjenci określili dietę ketogenną jako „łatwą do realizacji”, co świadczy o silnej motywacji i zdolności do samodzielnego kontrolowania swojego stanu poprzez wybór diety. Często lekarze zakładają, że ich pacjenci i tak nie są w stanie przestrzegać diety, więc nawet nie próbują.

Podsumowanie